به مجموعه ای از نرم افزارهای مرتبط با هم که به منظور دستیابی به اهدافی خاص طراحی شده اند نرم افزار یکپارچه، سیستم یکپارچه یا نرم افزار جامع Integrated Software می گویند. هر نرم افزار یکپارچه از چندین زیرسیستم تشکیل می شود. هر یک از این زیرسیستم ها قابلیت ارائه خروجی مجزا و خروجی مرتبط با سایر زیرسیستم ها را دارا هستند. در واقع سیستم های یکپارچه یا جامع جایگزینی برای سیستم های جدا از هم هستند. نرم افزارهای یکپارچه معمولاً نرم افزارهای مبتنی بر بانک اطلاعاتی هستند که اطلاعات یک زیرسیستم در زیرسیستم های دیگر نیز مورد استفاده قرار می گیرد.
بعنوان مثال سیستم های حسابداری فعلی معمولاً سیستم های یکپارچه هستند که از بخش های مختلفی مانند زیرسیستم انبار، فروش، خزانه داری، حسابداری و ... تشکیل شده اند. هر یک از این زیرسیستم ها قابلیت ارائه گزارش های مربوط به خود را دارا هستند و از طرفی همه زیرسیستم ها اطلاعاتی را به سیستم مرکزی (سیستم حسابداری) می فرستند. همچنین بسیاری از اطلاعات (مثل عناوین اشخاص و حسابها) بین همه زیر سیستم ها مشترک می باشد.
از نمونه های دیگر می توان به مجموعه آفیس اشاره کرد که از خروجی های یک محصول می توان در سایر محصولات این مجموعه نیز استفاده نمود.
مزایای سیستم های یکپارچه
کاربری ساده تر: با توجه به اینکه در پیاده سازی سیستم های یکپارچه معمولاً از یک ساختار و قالب همسان استفاده می شود کاربری آنها برای کاربر نهایی بسیار ساده است. مثلا کاربر با ورود به یک نرم افزار مشخص می تواند تمامی کارهای اداری خود را انجام دهد. این حالت را با حالتی مقایسه کنید که یک کاربر مجبور باشد با چندین نرم افزار جدا از هم با طراحی و ظاهر متفاوت کار کند.
صرفه جویی در وقت و نیروی انسانی: با توجه به مشترک بودن بسیاری از اطلاعات در زیرسیستم ها، ورودی اطلاعات به نرم افزار جامع به شدت کاهش یافته و در وقت و نیروی انسانی صرفه جویی می شود.
صرفه جویی در هزینه: مسلماً خرید یک سیستم واحد هزینه کمتری نسبت به خرید چندین سیستم جدا از هم دارد. همچنین هزینه پشتیبانی سیستم های جامع نسبت به سیستم های جدا از هم کمتر است.
پشتیبانی ساده تر: با توجه به اینکه نرم افزارهای یکپارچه توسط یک شرکت طراحی شده و بفروش می رسند، لذا استفاده از دانش فنی یک شرکت بسیار ساده تر و کم هزینه تر از ارتباط با شرکتهای مختلف با ساختارهای مختلف است.